Spring naar inhoud

Verslag externe competitie HSC Stork 2005 – 2006

Met enige moeite konden voor de SBO-competitie drie teams worden ingeschreven. Wat betreft de indeling van de teams was er eerst overleg nodig met de competitieleider van de bond, die gelukkig aan onze wensen kon voldoen.

Vanwege het vertrek van een aantal leden en het niet meer beschikbaar zijn van enkele anderen kon in ieder geval geen zaterdag-team meer worden gevormd en moest de plaats van HSC-Stork 1 in de promotieklasse “vrijwillig” worden ingeruild voor een plek in de 1e klasse van de (normale) avondcompetitie.

Het tweede team, dat een goed seizoen in de tweede klasse achter de rug had, bleef in die klasse. Maar… wel in een 100% andere samenstelling; het zestal werd gevormd door spelers die daarvóór in het derde team uitkwamen óf nog niet, dan wel niet meer extern speelden.

Door de noodzakelijke promotie van enkele spelers naar een hoger team kostte het veel moeite om nog een zestal voor HSC-Stork 3 te vinden. Er werd tot vlak vóór de sluitingsdatum dan ook nog overwogen een verzoek in te dienen om het team i.p.v. in de tweede klasse – waarin het normaal uit zou komen – zelfs niet in de derde, maar in de vierde klasse in te delen, omdat daarin met viertallen wordt gespeeld. Uiteindelijk leverden de laatste lobby-activiteiten nog net zoveel reserves op, dat dát niet nodig was.

Als je met bepaalde verwachtingen aan een competitie begint, dan zullen die toch ergens op gebaseerd moeten zijn. Het ligt uiteraard voor de hand om je eigen sterkte in te schatten in vergelijking met die van het voorgaande jaar en uit de gemiddelde rating van je tegenstanders conclusies te trekken, hoewel vooral dat laatste vaak weinig houvast blijkt te bieden.

Van het achttal van HSC-Stork 1 uit het seizoen 2004-2005 waren alleen Fetze Elgersma en Frans Bank nog overgebleven. Op Henk Nijmeijer na – die alleen nog af en toe als invaller ingezet zou kunnen worden – werd het hele tweede team, verder bestaande uit Mark Oude Alink, Richard de Boer, Jan Turin, Henk Meinen en Alfred Rumengan, overgeheveld naar het eerste, dat dan nog gecompleteerd werd door Kees Kranenburg, die daarvóór in het derde team was uitgekomen. Met een gemiddelde rating van 1713 was HSC-Stork 1 als zevende “geplaatst”; alleen van Park Stokhorst 1 en van ENO 3 zou nog minder verwacht mogen worden en de ontmoetingen tegen die teams zouden in de eventuele strijd tegen degradatie – twee teams zouden een stapje terug moeten doen – als “vier punten-wedstrijden” gezien kunnen worden.

Het tweede team bestond in principe uit Henk Bult, Vigen Boghossian, Paul Hoogendoorn, allen uit het derde, Piet van Kuilenburg, die overkwam uit het vierde en de “nieuwelingen” Hizir Sarimehmet en Sytze Ykema. De gemiddelde rating van het zestal bedroeg 1594 en daarmee bleven zij in de klasse 2B, met 8 teams, HEC 2 net en Almelo 5 ruim voor. Het laagst eindigende team degradeerde automatisch en voor de slechtste nummer 7 (uit 2A of 2B) gold hetzelfde.

De kern van HSC-Stork 3, ingedeeld in klasse 3B, bestond uit oudgedienden van het voormalige vierde team: Henk Dekkers, Joan Horst, Bert Polman en Joop Winters. Arjan Valkonet en Ton Brinkmann maakten het zestal compleet. Hun gemiddelde rating van 1438 was de laagste van de acht ploegen en daarom mocht een moeilijk seizoen verwacht worden, in een klasse waaruit aan het eind één team zou moeten degraderen.

Bij alle drie teams leek het er dus op, dat handhaving wel eens moeilijk zou kunnen worden.

Met nog twee ronden te spelen ging ik de promotie/degradatie-regeling nog eens nader bestuderen. Toen viel mij op, dat de min of meer vrijwillige promotie naar en de al even vrijwillige degradatie uit de promotieklasse versterkte degradatie uit alle lagere klassen tot gevolg zou kunnen hebben en dat daarover pas enkele weken na afloop van de competitie zekerheid zou bestaan. Op dat moment was alleen het tweede team veilig en zou voor het eerste en het derde team elk bordpunt in de nog volgende wedstrijden belangrijk kunnen zijn.

Competitieverloop HSC-Stork 1

“Ons eerste” speelde een wisselvallig seizoen en begon slecht. De openingswedstrijd, tegen “concurrent” (?) Park Stokhorst werd met 3,5 – 4,5 verloren, mede doordat twee spelers verstek lieten gaan en er op het laatste moment nog maar één invaller gevonden kon worden. De daaropvolgende ruime (2 – 6) nederlaag tegen de latere kampioen Holten was ingecalculeerd en werd gevolgd door de eerste overwinning, met 4,5 – 3,5 tegen ENO 3.

Het resultaat in de 4e ronde, een remise tegen het veel sterker geachte ESGOO 4, gaf een dubbel gevoel: enerzijds was er de tevredenheid over het belangrijke matchpunt, anderzijds had men bij een 4 – 0 voorsprong op méér gehoopt.

De tweede helft van de competitie begon met een normale 2,5 – 5,5 nederlaag tegen het sterke Vrimot en daarna was er weer een meevaller: 4 – 4 tegen kampioenskandidaat Almelo 3, waarbij het er in de laatste partij lang naar uitzag dat zelfs beide punten in Hengelo zouden blijven. De voorlaatste wedstrijd was cruciaal. Ondanks het reglementaire verlies van één partij werd uit tegen EDS 1 met 4,5 – 3,5 gewonnen. Daardoor was men er zeker van in de eindstand drie teams onder zich te houden en zou alleen een versterkte degradatie achteraf nog een vervelend gevolg kunnen hebben. De remise in de laatste ronde tegen het met de hoogste rating gestarte en later wat teruggevallen HEC 1 was alleszins verdienstelijk, maar alleen nog van belang voor de statistieken.

Klik hier om naar de SBO-website te gaan.

De eindstand Persoonlijke scores
1. Holten 1 8 -15 (42)  M. Oude Alink 7 – 5,0
2. Almelo 3 8 -12 (35) F. Bank 8 – 5,0
3. Vrimot 1 8 -10 (37,5) K. Kranenburg 7 – 3,5
4. HEC 1 8 – 9 (37) J. Turin 7 – 3,0
5. ESGOO 4 8 – 9 (33,5) H. Meinen 7 – 2,5
6. HSC-Stork 1 8 – 7 (29)  A. Rumengan 8 – 2,5
7. Park Stokhorst 1 8 – 5 (27) R. de Boer 6 – 2,0
8. EDS 1 8 – 3 (28) F. Elgersma  7 – 1,5
9. ENO 3  8 – 2 (19) 
Invallers
H. Nijmeijer 2 – 1,5
A. Quattrocchi 1 – 1,0
A. Valkonet 1 – 1,0
H. Sarimehmet 1 – 0,5
S. Ykema 1 – 0,0
P. van Kuilenburg 1 – 0,0

Competitieverloop HSC-Stork 2
Het tweede team startte tegen het als subtopper beschouwde, maar uiteindelijk ongeslagen kampioen geworden, Herikon Borne 2 met een nipte nederlaag: 2,5 – 3,5. In de tweede ronde ging men met liefst vier (van de zes) invallers op bezoek bij de gedoodverfde kampioen Drienerlo 1. Het waren blijkbaar “gouden” wissels, want zij zorgden voor 2,5 bordpunten. Helaas konden de twee reguliere tweede teamspelers niet scoren, zodat het opnieuw een 2,5 – 3,5 nederlaag werd. Hierbij moet wel worden opgemerkt dat de tegenstanders ook niet op volle oorlogssterkte aantraden. De derde wedstrijd leverde de derde 3,5 – 2,5 op, maar nu wel in positieve zin. Het als tweede “geplaatste” WSG 3 werd het slachtoffer van de Hengelose dadendrang. Dat was een mooie opsteker voor de volgende ronde, waarin HEC 2 op bezoek kwam. De tegenstanders hadden alles nog ruim verloren en dat zou nog zo blijven. De uitslag 5,5 – 0,5 liet niets aan duidelijkheid over. Het vertrouwen nam duidelijk toe en het optimisme kende bij sommigen geen grenzen. Er werd al voorzichtig gesproken over mogelijke promotie.De volgende opponent was Almelo 5, dat tot op dat moment erg wisselvallig voor de dag was gekomen: twee remises tegen (sub)toppers en twee duidelijke nederlagen tegen veel zwakker geachte tegenstanders. HSC-Stork 2 won opnieuw met 5,5 – 0,5 en nestelde zich daarmee vlak achter het leidende trio. Het was nog niet gedaan met de opmars van ons tweede team. In de voorlaatste ronde moest ook Oldenzaal 1 eraan geloven. De twee matchpunten bleven via een 4,5 – 3,5 in Hengelo. “Wij” kwamen daarmee op een gedeelde tweede plaats en de tegenstanders konden het kampioenschap vergeten. In de slotronde kon het tweede het net niet bolwerken tegen Lonneker 1. Het werd de derde nederlaag, ook de derde keer met 2,5 – 3,5. De vierde plaats in de eindstand was meer dan waarop men vooraf gerekend had.

Klik hier om naar de SBO-website te gaan.

Competitieverloop HSC-Stork 3
Het derde team moest het in de openingswedstrijd meteen al opnemen tegen het team met de hoogste gemiddelde rating, Denekamp 1. Dat die ontmoeting met 4 – 2 verloren ging was niet verrassend en zeker ook niet verontrustend voor het vervolg van de competitie. Herikon Borne 3 zou in de tweede ronde een geschikte tegenstander moeten zijn om een gunstig resultaat tegen te boeken, want hun rating was slechts een fractie hoger. Het ging inderdaad naar wens. Drie overwinningen, waaronder die van de twee invallers, en drie remises leverden een 4,5 – 1,5 uitslag op en dat was een mooie opsteker. Misschien zouden later de bordpunten bovendien nog wel eens van belang kunnen zijn.Daarna kreeg men met zware tegenstanders te maken. Achtereenvolgens De Oppositie 2 en Goor 1, in de eindstand afgetekend de nummers twee en één. De eerste ontmoeting, waarin men met vier invallers aan de borden moest komen, ging met 4,5 – 1,5 verloren, de wedstrijd tegen de latere kampioen eindigde in 2 – 4. Toen brak de laatste, spannende, fase van de competitie aan: drie wedstrijden tegen zestallen die op papier niet zo erg veel sterker waren. In de uitwedstrijd tegen Oldenzaal 2 kwam men met 3 – 0 voor, maar de laatste drie partijen leverden geen successen meer op, 3 – 3 dus. De voorsprong op hekkensluiter Herikon Borne 3 kwam daarmee op vier punten, maar om geen slachtoffer te worden van de eventuele versterkte degradatie waren ook de laatste twee wedstrijden nog wel degelijk van belang. In de voorlaatste ronde boekte ons derde team een knappe 3,5 – 2,5 zege op ESGOO 5 en daarmee was men in veilige haven.Dat de laatste wedstrijd, tegen WSG 4, waarvoor de punten nog wél belangrijk zouden kunnen zijn, met 2,5 – 3,5 verloren ging, was jammer, maar ook niet meer dan dat.

Klik hier om naar de SBO-website te gaan.

Van de keuzemogelijkheid die de promotie/degradatie-regeling bood werd geen gebruik gemaakt, zodat er geen sprake is geweest van versterkte degradatie en een aantal teams tot enkele weken na afloop van de competitie onnodig in spanning hebben gezeten.Voor wat HSC-Stork betreft zou alleen het eerste team in het meest extreme geval nog een van de slachtoffers hebben kunnen worden.

Gerrit Alberink

competitieleider