Het eerste viertal heeft verzuimd om de wedstrijd tegen Park Stokhorst in winst om te zetten. In Hengelo kwamen de mannen niet verder dan een 2 – 2 gelijkspel, terwijl het er lange tijd naar uit zag dat het team zou gaan winnen.
| T | HSC-Stork V1 | 1563 | Park Stokhorst V2 | 1535 | 2 | 2 |
| 1. | Regobert Eijkelkamp | 1819 | Peter Goud | 1623 | 1 | 0 |
| 2. | Stef Kienhuis | 1593 | Theo Matton | 1628 | ½ | ½ |
| 3. | Stephan Hiddink | 1501 | Ru Roesink | 1453 | ½ | ½ |
| 4. | Henk Dekkers | 1339 | Rinke de Wolf | 1437 | 0 | 1 |
Op het eerste bord was Regobert Eijkelkamp snel klaar met zijn partij tegen Peter Goud. Peter gaf al vroeg in de opening een belangrijke pion weg, waarbij zijn koningsvleugel flinke schade opliep. Omdat Regobert nog geen tijd had gehad om zijn stukken te ontwikkelen mocht Peter nog even hopen, maar van lieverlee vielen de pionnen één voor één. Na 28 zetten was een hopeloos pionneneindspel bereikt waarin Regobert drie verbonden vrijpionnen had op de koningsvleugel. Dat hoefde niet verder uitgespeeld te worden (1 – 0).
We gingen lekker op het rijtje af vanavond, want op het tweede bord eindigde de partij van Stef Kienhuis in remise. In een loperspel opening had Stef gedurende de hele partij het heft in handen. Stef had kleine dreigingen maar zijn tegenstander kon dit telkens weer pareren. Het lukte Stef om de open c-lijn onder controle te krijgen met zijn torens, maar die werden vervolgens afgeruild. Er bleef een dame-loper-paard eindspel over met gelijke kansen. Stef bood remise aan en dat werd geaccepteerd (1½ – ½).
Op het derde bord speelde Stephan Hiddink een rustig potje met de zwarte stukken. Zijn tegenstander bleef telkens aanvallen en Stephan was veroordeeld tot passief verdedigen. Uiteindelijk mondde de partij uit in een gelijkwaardige stelling, waarbij Stephan niet echt een duidelijk plan kon vinden. Zijn tegenstander bood remise aan en Stephan accepteerde dankbaar (2 – 1).
De vooruitzichten waren ondertussen prima, want Henk Dekkers had op het vierde bord een gewonnen stelling bereikt. Eerst had hij slim een pion gewonnen en later kwam daar een kwaliteit bij. In de fase die toen aanbrak leek het alsof Henk niet echt wist hoe hij zijn voordeel moest omzetten in winst. Hij bleef passief spelen en zijn zware stukken bleven wat rondhangen op de achterste linie. Dat gaf zijn tegenstander de kans om serieuze dreigingen te creëren. Hij bundelde de krachten van zijn twee paarden, dame en toren voor een koningsaanval. In een poging om een paardvork te omzeilen waarmee Henk een kwaliteit zou verliezen, zag Henk een koninklijke paardvork over het hoofd. Dame kwijt en daarmee de partij. Jammer, want dit was een goede kans geweest om van deze angstgegner te winnen (2 – 2).
In de laatste wedstrijd van het seizoen staat er voor ons viertal niets meer op het spel. Het team draait ‘lekker’ mee in de middenmoot en hoeft geen pretenties meer te hebben op meer.
