Spring naar inhoud

2016.03.19: Ruime overwinning eerste achttal in promotieklasse

Een zevental van HSC Stork heeft een overtuigende 2 – 6 overwinning geboekt op het Talententeam van de SBO.

T Talententeam SBO 1586 HSC-Stork 1803 2 6
1. Lars van Schooten 1786 Wouter Lardinois 1915 0 1
2. Erik Blom 1826 NO 1 0
3. Lisanne Waardenburg 1831 Rudie Hampsink 1858 0 1
4. Onno Elgersma 1714 Thomas Hummel 1837 0 1
5. Erik Mijnheer 1584 Regobert Eijkelkamp 1820 0 1
6. Thomas Kanger 1401 Rik Suurmond 1861 0 1
7. Marlinde Waardenburg 1293 Johnny Hampsink 1708 1 0
8. Stijn Klapwijk 1250 Anton ter Horst 1625 0 1

Op het laatste moment had Stef Kienhuis zich ziek afgemeld en het bleek jammer genoeg onmogelijk om een invaller te krijgen. We begonnen dus gelijk met een 1 – 0 achterstand. Het duurde echter niet lang of Rik Suurmond had de stand gelijk getrokken (1 – 1).

Een half uurtje later was ook de partij van Wouter Lardinois beslist, in zijn voordeel. Wouter opende een “Grand-Prix” aanval tegen de Siciliaanse Opening van zwart (op Youtube is hierover veel te vinden). In deze opening is het ondermeer cruciaal om op tijd de opmars van de witte e-pion te stoppen. Toen de zwartspeler dat naliet, was Wouter er als de kippen bij om zelf zijn pion door te schuiven naar e6 om zo de a2-g8-diagonaal open te breken. Samen met een paard op g5 en de dame op h4 werd er steeds meer druk op de zwarte stelling gezet. Dit resulteerde in de volgende stellling:

Wouter_Lardinois_-_Lars_van_Schooten

In deze stelling speelde Wouter 17. Pd5! Het idee is om Pf6 uit te schakelen, waarna het mat is op h7. Zwart heeft dus simpelweg geen tijd om voor stukwinst te gaan. Zwart zou zich nog net kunnen redden met het vindingrijke 17…Lxe6 18. Pxf6 Lg8!? 19. Pxg8 h5!?  waarna wit volgens de computer nog een minimaal voordeel over houdt. Zwart zag het niet en speelde 17… Lxe6 18. Pxf6 h5?? (direct verliezend) 19. Pxh5! Kg8 20. Pg7 Tf6 21. P7xe6 en zwart geeft op (1 – 2).

Vervolgens duurde het langere tijd voordat er weer een uitslag te noteren viel, dit keer bij Anton ter Horst. Anton over zijn partij: “Tegen jonge talenten zoals nu tegen Stijn Klapwijk speel ik het liefst positioneel  omdat ze dit niet goed beheersen waarbij je dan wel op behoort te letten dat je niet verrast wordt. Op de zesde zet won ik dan wel een pion maar uit ervaring van deze opening weet ik dat dit voordeel moeilijk te houden is als de tegenpartij heel sterk positioneel tegenspel levert en je vaak toch de pion moet teruggeven maar wel op het juiste moment. Je hebt meestal maar weinig goede zetten ter beschikking uit de vele mogelijkheden en een goed uitziende zet kan zomaar verliezend zijn. Als je de pion toch overhoud in het eindspel is het toch wel regelmatig remiseachtig. Gelukkig kon ik door positioneel te blijven spelen maar wel voorzichtig en door goed te ruilen toch nog een pion winnen omdat Stijn te veel op actie speelde en daardoor zijn verdediging van de kleintjes vergat. Toen vlak daarna er nog eentje viel was de partij binnen.” (1 – 3)

Nog drie kwartier later viel het doek bij de partij tussen Thomas Hummel (met zwart) tegen Onno Elgersma. De partij transformeerde in de opening tot een Engelse opening, waarbij het lange tijd een positionele strijd bleef. Na 24. Lg1 is de volgende stelling ontstaan:

Onno_Elgersma_-_Thomas_Hummel

Er is duidelijk enorm veel spanning in het centrum en het is de vraag wie er het meest baat bij heeft om die spanning op te heffen. Uiteindelijk bleek Thomas nét iets verder gekeken te hebben. Het lukte hem om af te wikkelen naar een pionneneindspel, waarbij één tempo de doorslag gaf. Onno zou daardoor zijn pionnen gaan verliezen, maar dat hoefde hij niet meer te zien (1 – 4).

Nog een Engelse partij speelde zich af op het vijfde bord, in de partij tussen Regobert Eijkelkamp (met wit) en Eric Mijnheer. Lange tijd had het veel weg van een loopgravenoorlog, waarbij het Regobert lukte om zijn pionnenformatie op beide vleugels gestaag naar voren te schuiven. De zwartspeler hield praktisch geen ruimte over om met zijn stukken te manoeuvreren, wat mooi zichtbaar is in de stelling na 23. Kg2:

Regobert_Eijkelkamp_-_Eric_Mijnheer

Hoewel zwart een toren op de f-lijn heeft staan, kan hij niets uitrichten omdat wit alle velden op deze lijn onder controle heeft. De witte koning staat praktisch alleen in zijn kwadrant, maar zwart is simpelweg niet in staat om zijn stukken adequaat te hergroeperen voor een tegenaanval. Ondertussen doen de zware stukken van wit nuttig werk vanaf hun beginpositie. De partij ging verder met 23…Kb8 24. a4 Ld8 25. a5 Ka8. De koning moet ruimte maken omdat het paard anders op de volgende zet geen vluchtvelden meer heeft. Nu wordt de zwarte damevleugel volledig opgeblazen. Alle witte stukken doen mee aan de aanval, en niet veel later hield zwart het voor gezien (1 – 5).

Tot slot speelden de gebroeders Hampsink nog als laatsten tegen de gezusters Waardenburg. Johnny Hampsink speelde op het zevende bord tegen Marlinde Waardenburg. Na een goed centrum te hebben opgebouwd kreeg Johnny al vroeg in de partij een remise-aanbod. Dat was wat te vroeg voor Johnny. Maar ja, Marlinde schaakte goed en geconsolideerd. Er resteerde een toren-eindspel dat technisch nog de nodige vaardigheden vereiste, maar dat door Marlinde knap werd uitgespeeld (2 – 5).

Beter verging het Rudie Hampsink (met wit) tegen Lisanne Waardenburg. Rudie opende zoals vaker met 1. Pf3 en creëerde een mooie stelling. Vooral zijn loperpaar was superieur. Toch bleef Lisanne lange tijd uitstekend in de partij en had ze zelfs goede kansen om op voordeel te komen. Bijvoorbeeld na 20. Pf3? (zie stelling)

Rudie_Hampsink_-_Lisanne_Waardenburg_1

In deze stelling had Lisanne een pion kunnen winnen met het verrassende 20…Pxe4! Het paard kan niet terug geslagen worden vanwege 21. Dxe4 Pd4! met een dubbele aanval op Pf3. Lisanne overzag deze mogelijkheid en pas na de 35e zet gaf ze de partij definitief uit handen. Onderststaand is de stelling na 38…Lf6:

Rudie_Hampsink_-_Lisanne_Waardenburg_2

Hier had Rudie de partij in één klap kunnen beslissen met 39. Txd7! Txd7 40. Dxf5+ met groot voordeel. In de partij hield Rudie het bij de winst van twee pionnen, maar de eerlijkheid gebiedt te zeggen dat de zwarte verdediging toen al wel in puin lag. Niet veel later hield Lisanne het dan ook voor gezien (2 – 6).