Het eerste viertal heeft uit tegen Olst / Wijhe een kleine 1½ – 2½ overwinning geboekt.
| T | Olst-Wijhe V1 | 1576 | HSC-Stork V1 | 1560 | 1½ | 2½ |
| 1. | Heryberth Damman | 1750 | Regobert Eijkelkamp | 1820 | 0 | 1 |
| 2. | Jan van Geldere | 1624 | Stef Kienhuis | 1606 | ½ | ½ |
| 3. | Erik ten Broeke | 1484 | Stephan Hiddink | 1471 | 1 | 0 |
| 4. | Ben Habers | 1447 | Henk Dekkers | 1342 | 0 | 1 |
De thuisbasis van het team uit Olst / Wijhe is Boskamp, een klein buurtschap aan de rand van Olst. En als je dacht dat Hardenberg en Winterswijk ver weg is: Boskamp is 50 minuten rijden. Pittoresk gelegen en alleen bereikbaar over onverlichte wegen die aan weerszijden gemarkeerd worden door dikke, hoge bomen. Verder was het te donker om iets te zien, maar we waren blij dat we het dorpscafé op tijd gevonden hadden.
Op het eerste bord werkte Regobert zijn partij met wit af tegen Heryberth. De tegenstander van vandaag speelde nerveus en dat sloeg over naar de andere kant van het bord. Er ontstond een draak van een partij, waarbij Regobert op slinkse wijze een pion wist te winnen. Heryberth probeerde een tegenaanval gaande te houden met een kwaliteitsoffer, maar die aanval liep snel dood. De dames verdwenen van het bord en in het eindspel gaf Regobert de kwaliteit terug voor een eenvoudig gewonnen pionneneindspel (0 – 1).
Het duurde niet lang voordat de stand gelijk werd getrokken. Stephan Hiddink probeerde de Fried Liver Attack te spelen (op YouTube kun je hier leuke videos over vinden). Zoals de naam al doet vermoeden gaat het in deze opening om een snelle krachtige aanval, maar jammer genoeg voor Stephan liep dat op niets uit. Eerst zag Stephan een schaakje over het hoofd, wat hem een kwaliteit kostte. Dat was nog geen ramp, maar niet veel later liet hij een van zijn lopers eenvoudig insluiten. Kortom, geen succes voor Stephan (1 – 1).
Ook bij Henk Dekkers (spelend met zwart) zag het er niet goed uit. Het leek er op dat zijn stelling spoedig opgerold zou worden, maar Henk bleef knokken voor zijn kansen. Hij ging heel verstandig dameruil uit de weg en zijn tegenstander leek in deze fase niet goed te weten hoe hij verder moest. Rond de 31e zet ontstond de volgende stelling:
Wit heeft zojuist 31. Ph4 gespeeld en nu had Henk de partij in stijl kunnen beslissen met 31… Txh4+! 32. Kxh4 Dh6#. Het paard lijkt sowieso niet meer te redden. In de partij volgde 31… Dh6 32. Dc4+ Te6. Als wit nu 33. Kg2! had gespeeld dan had hij nog steeds beter gestaan vanwege 33… Dxh4 34. Dxe6+. Echter, wit speelde hier 33. Th1?? Dxh4+ 34. Kg2 Dg3+ 35. Kf1 Txh1+ en wit gaf op (1 – 2).
Het langst speelde Stef Kienhuis (met zwart). Al na de eerste 5 zetten waren de dames van het bord verdwenen. Wit kreeg meer ruimte, maar gaandeweg de partij won Stef steeds meer ruimte terug. Hij manoeuvreerde een paard in de witte stelling, maar dat vond de witspeler niet echt prettig. Hij offerde zijn toren voor het paard. Erg lang heeft Stef niet genoten van deze voorsprong in materiaal, want hij zag zich genoodzaakt om de kwaliteit terug te geven. Er ontstond een spannend eindspel met pionnen op beide vleugels en allebei een loper van de zwarte velden. Daarbij kon Stef met een pion achter alleen maar verdedigen tegen de oprukkende pionnen. Dat deed hij goed. De pionnen op de koningsvleugel werden allemaal geëlimineerd en tenslotte ontstond onderstaande stelling:
Stef heeft zojuist 35… Kc7 gespeeld en even lijkt het er op alsof hij zijn eigen ruiten in gooit: 36. Ld6+ Kb7 37. Lxb8 Kxb8 leidt tot een verloren pion-eindspel. Echter, Stef had dit wel goed gezien; na 36. Ld6+ volgt slim 36… Kb6! met remise. In de partij volgde (vanuit het diagram) 36. Ke6 Kb7 en aangezien de koning daar nooit meer weggaat werd besloten tot remise (1½ – 2½).
Daarmee kwam een eind aan een spannende schaakavond, die in ons voordeel werd afgesloten. En dat was, met het oog op de lange weg terug, wel zo prettig.
