In de Twentse derby tegen het vierde team van SG Max Euwe uit Enschede wist HSC Stork het eerste matchpunt binnen te halen. De tegenstanders stonden evenals de Hengeloërs nog op nul punten, al hadden ze wel al wat meer bordpunten bij elkaar gesnoept. Dit ene matchpunt zal HSC Stork dan ook niet van de laatste plaats tillen, maar nu gaan we natuurlijk in het nieuwe jaar meer punten pakken.
HSC-Stork 1854 – SG Max Euwe 4 1879 4 – 4
1. Rudie Hampsink 1873 – Jorg Kucheyda 2028 0 – 1
2. Regobert Eijkelkamp 1892 – Kristianne Tempelman 1940 1 – 0
3. Wouter Lardinois 1866 – Norbert Raygrotzki 1878 ½ – ½
4. Sjaak Piest 1931 – Vincent Vleeming 1830 0 – 1
5. Han Kuik 1884 – Peter Schelwokat 1879 ½ – ½
6. Johnny Hampsink 1637 – Wouter Jans 1847 0 – 1
7. Thomas Hummel 1858 – Thijs Aalbers 1784 1 – 0
8. Rik Suurmond 1894 – Jessica Groenewolt 1847 1 – 0
Als eerste was Han klaar. Han speelde een snelle remise tegen Peter Schelwokat, die dit seizoen extern goed op dreef is. Hierna moest Han nog lang wachten op de einduitslag, dus tijd te over om hem even aan het woord te laten:
“Ik speelde met zwart tegen Peter Schwelwokat, die in de eerste drie ronden van de competitie maar liefst 2,5 punt scoorde, en daarmee ook de hoogste TPR van Max Euwe heeft, namelijk 2238. Peter investeerde maar liefst een uur tijd in de eerste tien zetten maar wist het openingsvoordeel van wit niet vast te houden, omdat ik een paar fijnheden in de stelling vlocht. Na een afwikkeling stond het op de 14e zet dan ook precies gelijk, en wisten we beiden niet goed wat we met de stelling aan moesten. En omdat er van de andere partijen nog geen afloop te voorspellen viel nam ik het remiseaanbod van Peter na enig nadenken aan. Zo won ik de opening en behield Peter de ongeslagen status.”
Hierna gebeurde er lange tijd niets, totdat er enkele uren verstreken waren. Ondertussen was Rik goed komen te staan tegen Jessica Groenewold en Thomas had een pion weggegeven. Verder viel er niet veel te zeggen en de kansen bleven gelijk voor Hengelo en Enschede. Toen begonnen de punten te vallen. In ons voordeel vielen de partijen van Rik en Thomas. Thomas over zijn partij:
“In de opening durfden we allebei niet te rokeren, omdat de ander dan een aanval zou kunnen starten. Na een tijdje gingen we toch maar rokeren. Wit won later de g-pion en kreeg een veel betere stelling, maar toen maakte hij een fout waardoor ik met zwart via de open g-lijn een winnende aanval kreeg.”
De stelling waar Thomas op doelt ontstond na de 25e zet van wit:
Hier speelde Thomas 25…Lxh3!? en dit soort zetten is achter het bord, met een klok die doortikt, niet makkelijk te weerleggen. Dat lukte de witspeler ook niet; hij speelde 26. Ph4?? en nu is het uit na 26… Lxg2! De loper mag immers niet genomen worden wegens mat.
Voor ons verloren gingen de partijen van Johnny (Johnny’s commentaar: “ik heb baggerslecht gespeeld!”), en Sjaak. Sjaak speelde een onorthodoxe variant van de Siciliaanse Draak, en kwam in een stelling terecht waarin veel tactische mogelijkheden zaten, maar opeens werd de boel afgeruild en rommelde Sjaak een pion weg en later nog één, en gaf toen maar gedesillusioneerd op. In onderstaande stelling (zojuist is 25. Txb7) gespeeld, ruilde zwart netjes af met 25 … Txb7 26. Lxa6 Pxa5 27. Lxb7 Pxb7 en het eindspel is moeilijk te houden voor wit.
Ook Rudie had inmiddels verloren: “Ik maakte er weer een positionele partij van met de ongebruikelijke opening g6-Ph6-f6-Pf7. Na 2 uur spelen verdween pas het eerste stuk van het bord. Ik dacht dat mijn stukken iets beter stonden en ze stonden paraat voor een koningsaanval. Echter mijn tegenstander ruilde 2 stukken, waardoor mijn stukken aan de verdediging werden onttrokken, waarna een vernietigende mataanval volgde.”
Wouter wist er ondertussen nog een remise uit te persen: “Een Engelse opening, dus een gesloten positioneel spel. Ik dacht beter uit de ruilactie te komen door twee kleine zwaktes in de witte stelling. Echter waren er nog maar twee torens en een dame over, met zeven dwergen (pionnen) voor beide kanten. Ik zag geen manier om de zwaktes te gebruiken, dus besloten we tot remise.”
Zo kwam het dat aan het eind van de lange middag we nog moesten wachten op Regobert, die bij een stand van 3-4 hard aan het zwoegen was om zijn partij te winnen en zo een gelijkspel uit het vuur te slepen. De partij tussen Regobert en Kristianne Tempelman ging lange tijd gelijk op. Beide spelers maakten geen echte grote fouten en zo was na 24 zetten onderstaande stelling ontstaan.
Er volgde 25. Pe4 c4??. De eerste echte fout in de partij, maar wat voor een! Wit speelt nu 26. Pg5! Df5 27. Pe6 cxd3 28. Pxd8 Txd8 en alhoewel deze stelling wel nauwkeurig behandeld moet worden, staat wit glad gewonnen. Kristianne speelde nog 36 zetten door, maar het waren voor haar twee uurtjes op de pijnbank.
Al met al een resultaat waar zowel SG Max Euwe als HSC Stork weinig mee op zal schieten. Beide teams staan nu op 1 matchpunt, en zullen nog zeker 3 matchpunten moeten scoren om klassebehoud te bewerkstelligen. Het positieve is wel dat nu al onze vaste teamspelers van de vervelende “0” af zijn, al is een “half” uit vier potten ook niet erg vrolijkmakend.
