Het achttal van HSC Stork is de competitie in de promotieklasse begonnen met een 5 – 3 nederlaag in en tegen Hardenberg. Aangezien het team niet op volle oorlogssterkte kon starten, was dat een uitslag waar iedereen mee kon leven.
| T | Hardenberg 2 | 1707 | HSC-Stork | 1558 | 5 | 3 |
| 1. | Joan Reinders | 1836 | Wouter Lardinois | 1888 | ½ | ½ |
| 2. | Leo Klapwijk | 1774 | Regobert Eijkelkamp | 1859 | ½ | ½ |
| 3. | Lisanne Waardenburg | 1796 | Anton ter Horst | 1649 | ½ | ½ |
| 4. | Han Kuik | 1837 | Wahe Boghossian | 1583 | 1 | 0 |
| 5. | Edgar Spanjers | 1752 | Vigen Boghossian | 1609 | 0 | 1 |
| 6. | Feline Waardenburg | 1609 | Thomas Kanger | 1490 | ½ | ½ |
| 7. | Bernard van Lenthe | 1594 | Anja Campmans | 1173 | 1 | 0 |
| 8. | Marlinde Waardenburg | 1458 | Linet Boghossian | 1210 | 1 | 0 |
Een leuke verrassing was er al voor het begin van de wedstrijd, want Han Kuik is neergestreken in Ommen en speelt nu bij SV Hardenberg. Vandaag mocht hij het opnemen tegen Wahe Boghossian. Een andere opvallende karakteristiek van deze match was de metamorfose die beide teams hebben doorgemaakt. Bij Hardenberg spelen de jeugdspelers Lisanne, Feline en Marlinde Waardenburg mee; bij HSC Stork debuteerden Wahe en Linet Boghossian en Thomas Kanger in de hoofdmacht. De meesten van deze spelers zijn geen onbekenden voor de promotieklasse, want vorig jaar speelden zij in het SBO Talententeam.
HSC Stork kwam nog wel op voorsprong door een uitstekende (en snelle) overwinning van Vigen Boghossian. De partij van Anton ter Horst tegen Lisanne Waardenburg ging lange tijd gelijk op. In de overgang naar het middenspel miste Anton kansen om een pion te winnen. De partij bleef daardoor in evenwicht en de solide remise was het resultaat. Anja Campmans (nóg een debutant in ons team) gaf jammer genoeg een stuk weg in het middenspel en wat er overbleef was onhoudbaar (1,5 – 1,5). Vervolgens duurde het lang voordat er weer een uitslag te noteren viel. Linet verloor haar partij in een taai gevecht tegen Marlinde waarin het heel lang duurde voordat er eindelijk wat stukken van het bord verdwenen. Wahe weerde zich dapper tegen Han, die met de voor hem bekende nauwkeurigheid een eindspel met gelijke lopers én een pion meer tot winst probeerde te voeren. Wahe bood nog wel een paar keer remise aan en even mocht hij nog hopen dat de tijdnoodfase Han zou nekken. Toen die echter voorbij was, wist Han de partij met vaste hand naar een overwinning te voeren (3,5 – 1,5). Rond de klok van 17:00 eindigden de partijen van Thomas Kanger en Regobert Eijkelkamp vrijwel gelijktijdig in twee remises. Thomas moest in zijn partij nauwkeurig spelen om in de partij te blijven. Hij kwam op een pion achterstand, maar die bleek niet te verzilveren te zijn voor winst. Beide spelers gingen nog lang door totdat remise een onvermijdelijk resultaat bleek te zijn. De partij tussen Leo Klapwijk en Regobert was een ingewikkeld gevecht waarbij Regobert pas op de 35e zet voor het eerst de materiaalbalans licht in zijn voordeel wist te buigen (pionwinst). Leo speelde echter met twee paarden die elkaar gaandeweg steeds beter wisten te vinden en hij was zeker niet kansloos om de partij te winnen. Regobert had het beste van het spel maar wilde het niet aan laten komen op een complex eindspel met weinig tijd op de klok. Remise was het resultaat.
De meest bizarre partij werd ongetwijfeld gespeeld op het eerste bord tussen Wouter Lardinois en Joan Reinders. Beide spelers waren aardig thuis in de openingstheorie tot en met de 12e zet, maar daarna waren ze allebei ook gelijk van het rechte pad af. In een hektisch middenspel leken de kansen met elke zet wel te keren en in de nabeschouwing moesten beide spelers toegeven dat ze beiden een paar keer onaangenaam verrast werden door zetten van de tegenstander. Lange tijd leek Wouter het beste van het spel te hebben, maar Joan bleef stug verdedigen. Dat leverde hem een dijk van een aanval op, waarbij hij dreigde met zijn twee vrijpionnen op de c- en d-lijn de partij naar zich toe te trekken. Nu was het aan Wouter om uiterst minutieus te verdedigen. Juist toen menigeen dacht dat zijn lot bezegeld was, wist Wouter met een torenoffer de vijandelijke pionnen te elimineren. Ondertussen had hij bereikt dat zijn eigen pionnen op de koningsvleugel zover waren opgerukt, dat promotie onvermijdelijk leek. Joan vond de enige uitweg, en dat was door eeuwig schaak te houden vanaf de zijkant met zijn toren. Een spannende partij, zeker niet foutloos, maar met veel dramatiek. Daarmee was ook gelijk de einduitslag van de wedstrijd op het scorebord terecht gekomen: 5 – 3.
