Spring naar inhoud

2017.12.16: Superhelden beslissen duel met Nijverdal

Het achttal van HSC Stork heeft zijn wedstrijd in de promotieklasse tegen ENO met het kleinst mogelijke verschil gewonnen: 4,5 – 3,5. Lange tijd was het onzeker of het duel een winnaar op zou leveren én wie dat dan zou worden. De partijen op bord 1 en bord 8 brachten na meer dan 5 uur spelen de beslissing en deze partijen waren mede daarom niet minder dan heroïsch.

T HSC-Stork 1767 ENO 1 1816
1. Wouter Lardinois 1943 Matthew Johnson Temisaren 2008 1 0
2. Wahe Boghossian 1757 NO 1 0 Regl.
3. Regobert Eijkelkamp 1892 Etien Alssema 1939 0 1
4. Rudie Hampsink 1833 Dennie Klink 1774 0 1
5. Hans van Schaaik 1766 Jelle Beintema 1862 1 0
6. Thomas Kanger 1572 Rody Brinkhuis 1744 0 1
7. Anton ter Horst 1702 Herman Keizer 1628 ½ ½
8. Fetze Elgersma 1674 Freek de Goede 1758 1 0

 

HSC Stork begon de wedstrijd met een 1-0 voorsprong omdat de tegenstander incompleet kwam opdagen. Jammer voor Wahe Boghossian dat hij niet kon spelen, maar voor het team was het een gratis punt. Op het zesde bord werd de stand gelijk getrokken toen Thomas Kanger zijn aanval op de zwarte koning niet door zag slaan. Nog iets later eindigde de partij van Anton ter Horst in een gelijk spel. Op het vijfde bord speelde Hans van Schaaik. Daar leken lange tijd de punten gedeeld te worden. Er ontstond een eindspel met pionnen op beide vleugels en ieder een paard. Hans’ tegenstander creëerde twee vrijpionnen op de damevleugel maar Hans had zijn koning in de buurt staan om ze tegen te houden. Aan de andere kant van het bord kon Hans zijn h-pion vrijwel ongestoord laten oprukken totdat promotie onvermijdelijk was. Onverwacht eindigde deze partij dus in een overwinning voor HSC Stork. Rudie Hampsink had het moeilijk op het vierde bord. In een Reti-partij (1. Pg1-f3) kreeg hij een lange rokade tegen zich, wat hoogst ongebruikelijk is. Zijn tegenstander bouwde van lieverlee meer en meer druk op tegen zijn koningsvleugel en Rudie kon daar te weinig tegenover stellen. Deze partij ging dus verloren. Vrijwel gelijktijdig besloot Regobert Eijkelkamp ook de strijd te staken. Lange tijd was de partij gelijk opgegaan. Min of meer noodgedwongen offerde Regobert een pion, wat hem wel meer activiteit opleverde. Direct daarna zag hij echter een venijnig schaakje over het hoofd wat hem niet alleen een kwaliteit kostte maar wat ook de angel uit de partij haalde. Regobert speelde nog wel een tijdje door maar zijn tegenstander liet zich niet meer verrassen.

De stand was inmiddels 2,5 – 3,5 en ENO had aan twee remises genoeg voor een overwinning. Op het achtste bord werd een remise-aanbod zeer beslist afgewezen door Fetze Elgersma. Hij stond een kwaliteit voor in een eindspel dat nog lastig genoeg was. Bovendien was de partij ook al meer dan 4 uur bezig en waren beide spelers niet meer zo fris als aan het begin. In een brilliant moment offerde Fetze een pion waarmee hij zijn loper en toren optimaal kon positioneren. Zijn tegenstander kon geen vooruitgang boeken met zijn dubbelpion op de f-lijn, die geblokkeerd werd door de loper van Fetze. Aan de andere kant van het bord drukte Fetze zijn 3-tegen-2 pionnenmeerderheid door, ondersteund door zijn toren vanaf de achterlinie. In een knap staaltje eindspeltechniek sleepte Fetze uiteindelijk de overwinning uit het vuur.

Daarmee was de stand weer gelijk: 3,5 – 3,5. Op het eerste bord speelde Wouter Lardinois tegen zwaargewicht Matthew Johnson Temisaren. In het eindspel kreeg Johnson een vrije h-pion in een actievere stelling. Wouter bleef zich taai verdedigen, maar op meer dan remise mocht hij geen aanspraak maken. Toen zijn tegenstander ook nog eens zijn pionnenmeerderheid op de damevleugel in beweging zette leek de stelling even onhoudbaar te worden. Vanaf toen begon Johnson echter onnauwkeuriger te spelen. Het lukte Wouter om de pionnen op de damevleugel te elimineren en wat resulteerde was een toreneindspel met elk twee pionnen. Met zijn verbonden pionnen zal Wouter een tikkeltje beter gestaan hebben, maar het was een ’theoretische remise’. Johnson wikkelde (bedoeld of onbedoeld) af naar een toreneindspel met een pion minder, maar wat goed houdbaar leek te zijn. Het is alleen wel het soort eindspel dat weinig uitgespeeld wordt en de technische beheersing ervan door Johnson bleek ietwat roestig te zijn. Na méér dan 100 zetten manoeuvreren lukte het Wouter om de pion naar de overkant te brengen en daarmee was het pleit beslecht.

Daarmee kwam een einde aan een spannend duel, zowel op het bord als tussen beide teams. HSC Stork blijft bovenin de competitie meedraaien. Begin volgend jaar krijgt ENO nog een kans op revanche als de club op bezoek komt in Hengelo voor de kwartfinale van de SBO-cup.