Het eerste team van HSC Stork heeft 4-4 gelijk gespeeld in en tegen Lonneker.
| T | Lonneker 2 | 1693 | HSC-Stork | 1697 | 4 | 4 |
| 1. | Boris Tsoukkerman | 1968 | Wouter Lardinois | 1888 | 1 | 0 |
| 2. | Gijs Gerritsen | 1900 | Wahe Boghossian | 1583 | ½ | ½ |
| 3. | Tom Engberink | 1630 | Rudie Hampsink | 1913 | 0 | 1 |
| 4. | Jarno Scheffner | Regobert Eijkelkamp | 1859 | 1 | 0 | |
| 5. | Walter Wissenburg | 1589 | Hans van Schaaik | 1804 | 0 | 1 |
| 6. | Igor Babic | 1541 | Anton ter Horst | 1649 | 0 | 1 |
| 7. | Albert Hulskers | 1633 | Johnny Hampsink | 1667 | ½ | ½ |
| 8. | Henk Jonkers | 1593 | Linet Boghossian | 1210 | 1 | 0 |
Twee partijen waren een week eerder al vooruit gespeeld. Wouter Lardinois zag in de opening zag een pionoffer waardoor hij heel veel kans kreeg om een stuk te winnen door insluiting. Computeranalyse achteraf vond op dat moment al dat Wouter verloren stond (-3, even later zelfs -5), maar hijzelf dacht dat hij kansen had. Zijn tegenstander verdedigde goed waardoor Wouter niet het stuk kon winnen waar hij op hoopte. Hierna kwam Wouter 2 pionnen achter te staan in een hopeloze stelling en vond hij het ook goed geweest. Toch was het een leuke scherpe partij (1-0). De andere partij was die van Anton ter Horst. De opening ging gelijk op waarbij Anton in de overgang naar het middenspel een pionwinst miste en Igor later zelfs miste dat hij meerdere pionnen kon winnen (was wel 10 zetten diep). Er werden best wat kleine foutjes gemaakt maar beiden maakten er geen gebruik van.
Uiteindelijk won de gelukkigste.
Hans van Schaaik speelde met wit aan bord 5 en mocht zijn eerste overwinning boeken voor het eerste achttal. Met wit tegen een Siciliaan diepte hij uit zijn geheugen de Rossolimo-variant op: 1. e4 c5 2. Pf3 Pc6. 3. Lb5. Na 3. … d6 4. 0-0 e5 5. c3 Pf6. 6. Te1 Lg4 was het thema van de partij duidelijk. Zwart denkt d2-d4 verhinderd te hebben en wit toont aan dat die zet gewoon gespeeld kan worden en speelt dus 7. d4. De zwartspeler nam na twee tussenzetten het pionoffer aan en kon uiteindelijk pas na het geven van een stuk de koning in veiligheid brengen. In het eindspel won Hans daardoor eenvoudig. (1-2)
Niet veel later kwam Lonneker weer langszij dankzij een overwinning van Henk Jonkers op Linet Boghossian. Linet moest lang een toreneindspel met een pion minder verdedigen en in de finale zag zij een kleine tactische manoeuvre over het hoofd waardoor promotie van de pluspion onvermijdelijk werd (2-2). Op het tweede bord speelde Wahe Boghossian tegen Gijs Gerritsen. Als onze tegenstander heeft gedacht dat dit een tactische opstelling was dan was die illusie na de partij wel over. Wahe speelde een keurige partij en toen beide partijen geen winnend voordeel konden bereiken werd remise overeen gekomen (2½ – 2½).
Op het vierde bord speelde Regobert Eijkelkamp tegen de enige Duitser in het gezelschap en dat werd geen succes. Regobert kwam niet echt in de partij en had de hele partij weinig ruimte voor zijn stukken. Toen hij dacht met een slimme dame-actie de koningsstelling te molesteren pakte dat niet goed uit. Regobert kwam een pion achter en die zag hij niet meer terug – bij een overigens ook zwakke stelling. Dat kwam ook niet meer goed (3½ – 2½).
Op het zevende bord speelde Johnny Hampsink met wit in de opening naar een licht voordeel toe. In de stelling kwam een loperoffer voor zwart waarbij zwart een toren en twee pionnen tegen een paard en een loper zou krijgen. Johnny ging hier niet op in, maar kwam wel een pion achter met zeer moeilijk te verdedigen spel. Zwart kon zijn aanval echter nier doorzetten en Johnny won zijn pion door een mooie combinatie terug. Wat overbleef was ongelijke lopers in en de rest van de stukken er af. Nou dan weet je het wel….remise (4 – 3).
Hoe kan het ook anders, Rudie Hampsink was weer als laatste bezig. Rudie had met wit een boeiende, goed gespeelde partij waarbij hij geen kansen heeft weggegeven, maar wel zelf maakte. Na de lange rokade van Rudie trok zwart ten aanval op de damevleugel door met de pionnen op te rukken. Rudie hield het centrum goed onder controle en verdedigde secuur op de vleugel. Zwart offerde een pion om nog meer druk met zijn torens op Rudie’s koning te krijgen, maar deze had een ijzersterke witte loper ter verdediging. Langzaam rukten de witte pionnen op tot een helemaal op d7, gedekt door de sterke witte loper. Het was nog even oppassen voor mat op de achterste rij, maar wit liet zich niet foppen en speelde secuur naar de winst. Daarmee kwam ook de eindstand van 4 – 4 op het scorebord.
