Acht kleine visjes zwommen naar zee
Eentje zei ik doe niet mee
ik blijf liever in die oude moddersloot
want in de zee daar zwemmen haaien en die bijten je
blub blub blub blub
Zeven kleine visjes zwommen naar zee
Enzovoorts
En zo was het dan dat wij op 28 maart met zes spelers afreisden naar de Waddenzee, om net voor het water te stoppen in St. Jacobiparochie. De vorige wedstrijd konden wij nog zeven spelers mobiliseren, het is dus maar goed dat de competitie ten einde loopt.
St. Jacobiparochie is rond 1500 ontstaan toen dit deel van Friesland werd ingedijkt. Tegenwoordig wonen er rond de 1700 mensen, waaronder 18 schakers. Die schaken dan weer bij Emanuel Lasker. Een club die 50 jaar geleden is opgericht door Hibma, de vader van een van de spelers van vandaag. Een vermaarde correspondentieschaker uit het dorp, Mulder van Leens Dijkstra, speelde een belangrijke rol in de jeugdopleiding in de jaren ’60, ’70 en ’80. De jeugd van toen is inmiddels van middelbare leeftijd en een aantal van hen speelde ook vandaag mee bij Laskers’ eerste.
Emanuel Lasker is dus best wel een kleine vereniging, maar toch zijn ze in staat om 2 achttallen samen te stellen voor de externe competitie. En het eerste team doet ‘gewoon’ mee in de top van de competitie van de KNSB, klasse 3A.
We spelen in de Aardappelbeurs, ergens op een bovenverdieping. Vroeger werden hier ongetwijfeld aardappels verhandeld, tegenwoordig is het een café. Bij elke stap kraakt de houten vloer onheilspellend, maar de zaal is ruim en de koffie is prima. Hoewel we de match starten met een 2 – 0 achterstand hebben we er zin in, want als we winnen gaat Rudie ons trakteren op een etentje. Zo niet, dan moeten we zelf betalen. Aangezien onze teamrating bijna 300 lager is dan die van onze tegenstander, hebben we wel een wonder nodig om Rudie ook echt te laten betalen…
Na zo’n 2½ uur spelen is er de eerste uitslag. De tegenstander van Thomas heeft toevallig dezelfde exotische variant tegen het Hollands gespeeld als Thomas’ tegenstander van vorige week. Dit keer loopt het niet goed af voor Thomas en de eerste bevochten 0 is een feit (3-0).
Ondertussen speelt Regobert op het eerste bord zijn partij tegen Sikko Ros. Regobert heeft in de externe competitie bijna al zijn partijen in de opening verloren en dit keer is hij vastbesloten om dat niet weer te laten gebeuren. Met de witte stukken kiest hij voor een rustige, positionele opbouw in een gesloten Siciliaanse partij. Al te veel kansen levert het niet op, maar ook zijn tegenstander is niet in staat om dreiging te creëren. Een voor een verdwijnen de stukken van het bord. Al vroeg biedt Regobert remise aan, maar dat is Sikko de eer te na. Wat wil je ook, op basis van het ratingverschil zou hij de partij makkelijk moeten kunnen winnen. Echter, naarmate de stelling verder versimpeld wordt en er lopers van ongelijke kleur overblijven, begint Sikko toch wat ongemakkelijk te kijken. Uiteindelijk biedt hij na 34 zetten remise aan, wat door Regobert gretig wordt aangenomen (3½ – ½).
Een tijdje later eindigt de partij van Wouter. Wouter is iets te ambitieus geweest in de opening en dat zorgt er voor dat zijn mooie pionnencentrum onvoldoende gedekt is. Dit lijdt tot pionverlies en een slechte koningstelling. Zwart blijft druk houden op de stelling, maar misschien was het nog net te redden voor wit. Wouter vindt jammer genoeg niet de goede weg uit de misere en verliest (4½ – ½).
Ondertussen is het Johnny net als vorige week gelukt om weer een halfopen g-lijn te creëren waarbij zijn tegenstander wel telkens dreigt om het pionnencentrum van zwart te ondermijnen. Dit keer lukt het Johnny echter om de g-lijn goed in zijn voordeel te benutten en met al zijn zware stukken drukt hij op de kwetsbare verdedging rondom de witte koning op g1. Johnny offert een pion om de aanval gaande te houden en even later offert hij een tweede pion, wat resulteert in kwaliteitswinst. Daarmee was echter de angel wel uit de stelling en aangezien de teamnederlaag op dat moment al een feit was, nam Johnny – in een iets betere stelling – genoegen met remise (5 – 1).
Ook Anton moest het vandaag opnemen tegen een 2000+ speler. Anton kwam twee pionnen achter, maar mocht nog enige tijd hopen op een resultaat vanwege de ongelijke lopers. In dat eindspel verprutste hij echter ongelukkig zijn enige vrijpion en vanaf toen was er geen houden meer aan de verbonden vrijpionnen van zijn tegenstander (6 – 1).
Rudie hield het vandaag het langst vol. Lange tijd moest hij een stelling verdedigen waarin zijn tegenstander betere velden voor zijn stukken had, in bijzonder een paard op de 6e rij. Rudie verloor een pion en in het toreneindspel sneuvelde een tweede pion. Achteraf verklaarde Rudie dat hij geen zin had om te vroeg bij het restaurant te komen waar hij om 18.00 had gereserveerd. Dat is natuurlijk ook vervelend. Zijn tegenstander liet zich niet foppen en speelde de partij bekwaam uit (7-1).
De afsluiting bij eetcafé Het Paradijs was erg geslaagd. Sommigen van ons misten daardoor het begin van Nederland – Turkije, maar bij nader inzien bleek dat dat maar goed was ook.
Over twee weken staat de laatste uit-wedstrijd op het programma, weer naar een dorp in Friesland. Op 25 april spelen wij dan onze laatste wedstrijd in deze competitie.
Emanuel Lasker 1 2076 – HSC-Stork 1789 7 – 1
1. Sikko Ros 2224 – Regobert Eijkelkamp 1879 ½ – ½
2. Tjalling Wiersma 2192 – Rudie Hampsink 1868 1 – 0
3. Dolf Wissmann 1992 – Wouter Lardinois 1894 1 – 0
4. Rienk Sijbesma 2094 – Thomas Hummel 1807 1 – 0
5. Jan Hibma 2029 – Anton ter Horst 1618 1 – 0
6. Murk Viersma 1861 – Johnny Hampsink 1673 ½ – ½
7. NO – NO 1 – 0
8. NO – NO 1 – 0
